Voor T.
5 na 12…
Het begint eigenlijk veel vroeger. Het moet immers rond 9u geweest zijn wanneer ik haar die morgen bel. Na het eerste belsignaal neemt ze al op en dan vraagt ze me terug te bellen om 5 na 12. Niets meer en niets minder, gewoon 5 na 12 en ze hangt op. Ik krijg dus geen tijd om te vragen waarom ik juist om 5 na 12 moet terugbellen…
5 na 12…
De hele tijd denk ik na waarom ze vraagt dat ik juist om 5 na 12 moet terugbellen en niet over een half uurtje of over een uurtje of zo. Of misschien die middag, namiddag of avond. Vragen om morgen terug te bellen had ik ook veel normaler gevonden en zou me niet gestoord hebben. Nee, om 5 na 12 moet ik terugbellen…
5 na 12…
Vreemd trouwens dat ik iets moet doen om 5 na 12 want om 5 voor 12 had meer zin gehad. Dan kan je nog snel iets rechtzetten voor het te laat is. Dat heb ik vroeger zelfs meermaals gehoord wanneer leerkrachten zeiden dat ik me moest herpakken voor het te laat was en ik niet zou slagen want het was toen 5 vóór 12! Maar nee, ik moet terugbellen om 5 na 12, wanneer het eigenlijk al te laat is…
5 na 12…
Omdat ik een bizarre en bijzonder vreemde jongen ben, wacht ik af tot ik haar mag bellen. Ik kijk voortdurend naar mijn oude wandklok die alsmaar trager begint te tikken. Nochtans zit er nog maar pas een nieuwe batterij in. Daaraan kan het dus niet liggen. De 5 laatste minuten tussen 12u en 5 na 12, wanneer ik mag, wil, en zal bellen, lijken wel een eeuwigheid te duren. En dan, eindelijk: 5 na 12!!
5 na 12…
Angstvallig en nieuwsgierig bel ik haar om 5 na 12 op. Stipt!! Weer moet ik niet lang wachten voor ze opneemt. Ik denk na het tweede belsignaal al. Moeizaam spreekt ze haar naam uit en ik hoor daarom dat er iets scheelt. Misschien had ik beter niet zo lang gewacht en haar al een tijdje eerder moeten troosten? Maar zij was toch diegene die me vroeg te bellen om 5 na 12?
5 na 12…
Voor ik verderga over het moment waarop ik haar moet terugbellen, misschien best even zeggen wie ze is en wat onze relatie is. Het meisje dat ik om 5 na 12 moet terugbellen is ondertussen een dame waarmee ik zo’n 25 jaar geleden een korte liefdesrelatie had die eerst uitmondde in een onverklaarbare knipperlichtrelatie om tenslotte volledig uit te doven. Het (liefdes)verdriet duurde zelfs véél langer dan de korte relatie. Nadien spraken en zagen we elkaar nog even maar ook dat werd niets. Een tijdje geleden zijn we via een sociaal medium terug met elkaar beginnen spreken en zien we elkaar zelfs al enkele keren. Betrokkene is ondertussen getrouwd…
5 na 12…
Ik hoor niemand graag huilen en een vroeger vriendinnetje waarmee ik enorm leuke tijden heb beleefd, al zeker niet. Pas na lang aandringen legt ze me uit waarom ze droevig is. Het is dan 5 na 12, niet ervoor en ook niet erna…
5 na 12…
Om 5 na 12 legt ze me uit dat ze mijn blogs/columns/verhaaltjes leest en dat maakt me eerlijk gezegd eerst blij maar wanneer ze over één specifieke blog begint, begrijp ik haar verdriet hoewel het me verrast. Die gaat namelijk over een actieve euthanasievraag die ik onlangs deed. Ik hoor haar snikken en snotteren en moet haar meermaals geruststellen door te zeggen dat hierop geen datum staat en ik nog zo lang als mogelijk wil LEVEN…
5 na 12…
Wanneer ik hoor dat ik haar heb kunnen kalmeren, vraag ik haar waarom ik eigenlijk moest terugbellen om 5 na 12. Haar antwoord zorgt voor een luide lach én een traantje dat ik dan weer moet wegpinken: ‘Zomaar eigenlijk. Nee, ik ben ondertussen lerares en om 12u gaat de bel. Tegen 5 na 12 is iedereen hier wel weg en kan ik rustig praten!’…
5 na 12…
Tijd vernietigt niet alleen alles maar is dus heel relatief, denk ik dan. Bovendien wil ik om 5 na 12 vooral en in de eerste plaats LEVEN!! En u?
Adil Fraihi
Adil Fraihi 