Adil Fraihi

~ Schrijven met humor (en MS)

Adil Fraihi

Maandelijks Archief: november 2013

Kersen, aardbeien en orale seks

25 maandag nov 2013

Posted by Adil F. in Uncategorized

≈ 2 reacties

Tags

MS - kersen - aardbeien - orale seks

 

Ik weet echt niet waarom ik het heb en eigenlijk zoek ik ook niet naar een reden. Ik heb het gewoon, het is dus zo en ik wil het zelfs niet veranderen! Ik heb ermee leren leven en het stoort me zelfs helemaal niet. Meer nog, ik denk niet dat ik ervan wakker lig of zo. Eerder integendeel, elke gedachte eraan windt me gewoon op. Nee, ik heb het niet over die rotziekte MS, maar over m’n obsessie voor alles wat te maken heeft met orale seks…

Ik had haar eigenlijk meteen in de gaten toen ze al giechelend m’n stamcafé binnenwandelde of was het meer ‘huppelen’, dat ze deed? In ieder geval zag ik ze omdat ze opviel. Iedereen keek bovendien om een overklaarbare reden naar haar toen de deur openging en ze binnenstapte. Haar mooie, lichtbruine en steile haren, lange benen, zeer korte rokje en haar fijne, opgemaakte gezicht, trekten ongetwijfeld ieders aandacht. Zelfs een ongevoelig, emotieloos en hartloos lijk zou omkijken, daar ben ik van overtuigd!

Vanachter m’n tafeltje zie ik hoe ze sierlijk naar de barkruk rechtegenover me, stapt. Ze lacht de hele tijd waardoor ik haar verzorgde, witte tandjes zie. Niet alleen zijn ze klein maar staan ze op het eerste zicht ook mooi recht. Mijn gebit is ook wel verzorgd, maar het staat eerder scheef of zo. Hoewel het wellicht nodig was, heb ik nooit een beugel gedragen. Even flitst daarbij trouwens ook het boek ‘Witte tanden’ van Zadie Smith door m’n hoofd, vraag me niet waarom…

Ze draagt zwarte, hoge schoentjes. Het zijn geen naaldhakken maar eerder pumps. Ik volg elke stap die ze zet en merk dan ook de kleine tattoeage op haar linkerenkel. Het is echter moeilijk te zien wat het juist zou moeten voorstellen, het is vanop deze afstand immers slechts een onduidelijk inktvlekje. Bovendien wil ik het ook niet echt weten want mijn blik wordt dan opgeslorpt door haar lange, sierlijke benen met mollige kuitjes die lekker knus verborgen zitten in het paar lichte netkousen die tot enkele centimeters boven haar knieën komen. Na de wat dikkere witte band, zie ik haar bleke dijen die er gewoon zacht uitzien. Ik hoef ze niet te voelen, ze stralen het gewoon uit…

Ik bekijk slechts heel even het spannende, zwarte rokje dat deel uitmaakt van haar strakke jurk. Geirriteerd antwoord ik immers knorrig dat ik een ijsthee wil wanneer een vriend me stoort door te vragen of hij me iets kan brengen. Hij zegt me te willen trakteren en ik denk dat hij zowat de enige is die niet ziet en weet dat er net een engeltje binnenstapte dat ongetwijfeld uit een hemel viel waarin ik helemaal niet geloof. Ik denk dan ook dat ze eerder uit een mooie hel is gevallen. Satanistische gedachten zijn me soms niet vreemd en al zeker niet als ik daarmee tegendraads kan zijn of zo. Ik ben dus helemaal geen aanbidder van een fictieve duivel…

Nee, als er zoiets bestaat als een god, vrees ik dat hij niet almachtig of goed kan zijn. Er zijn immers teveel zaken die allesbehalve positief zijn zoals ongelukken, ziekten die geen medicijn hebben en waarmee ikzelf te maken heb onder de noemer ‘MS’, en onzinnige criminele dingen. Mensen die dus in een god geloven en hem zelfs aanbidden, moeten hem dus voortaan maar Satan noemen, vind ik…

Laat mij dus maar gewoon de schoonheid bewonderen en verheerlijken die ik terug kan vinden in mensen zoals het meisje tegenover me dat behalve de leuke outfit trouwens knalrode lippenstift op heeft. Iedereen die me kent weet gewoon dat ik een zwak heb voor uitdagende meisjes die net een tijdmachine gebruikten om hun rock ‘n’ roll-wereldje in de jaren vijftig in te ruilen voor m’n sombere en saaie leven…

Waarschijnlijk staar ik te lang naar haar want opeens staat ze recht en komt ze naar me toe. Ze houdt een wijsvinger voor haar lippen en sust stilletjes om te tonen dat ik moet zwijgen en zegt dan: ‘Op m’n enkel staat een kleine contrabas, ik ben immers gek van rockabilly-muziek en in mijn tasje zit een pakje condooms, speciaal voor mannen zoals jij!’ Ze neemt daarop m’n rechterhand vast en zegt me haar te volgen. Terwijl we hand in hand naar buiten stappen, hoop ik de hele tijd dat ze van aardbeien of kersen houdt. En u?

 

 

Adil Fraihi

 

 

 

Sensuele voetenfetisj

18 maandag nov 2013

Posted by Adil F. in Uncategorized

≈ Een reactie plaatsen

Ik weet en besef dat ik de laatste tijd vaak dingen zeg die helemaal geen zin hebben. In combinatie met de fameuze dronkemansgang die ik heb, lijk ik dan een afgrijselijke dronkaard die al een hele dag te sterke, illegale en vooral stinkende brouwsels zuipt. Gisteren was het weer zover. Volgens mij heeft het met MS te maken en is het niet enkel omdat ik gewoon gestoord ben. Dat maak ik iedereen en m’n eigen persoontje in ieder geval wijs! Toch ben ik deze keer verbaasd en krijg ik het gevoel dat ik mezelf overtref op een absurde manier…

Wanneer ik haar terugzie nadat we iets meer dan twintig jaar geen contact hadden, roep ik namelijk veel te hard en iets te enthousiast dat ik haar voeten wil masseren! Meer nog, het is na lange tijd de eerste zin die ik uitspreek terwijl ze omringd wordt door haar collega’s. Ze neemt enkele stappen naar achter en ik zie haar gezicht wat rood worden. Ik herken haar jeugdige en zelfs stoute verlegenheid. Ik weet verdorie niet waarom ik net die ene zin zei: ‘Ik wil je voetjes masseren!’…

Terwijl ik steeds dichter bij haar kom, zie ik haar heldere, blauwe ogen, fijne gezichtje en lange blonde haren waar ik destijds verzot op was. Ik stel meteen vast dat ze niet echt is veranderd en dat zeg ik dan ook luidop in de hoop mijn eerste zin te doen vergeten: ‘Je bent nog geen haar veranderd, mooi meisje!’. Mijn stem is duidelijk hoorbaar voor de andere jonge vrouwen die haar omringen en best raar naar me kijken…

Ik merk, naarmate ik dichterbij haar kom, op dat de kleur van haar ogen toch iets is veranderd, maar durf niet zeggen wat. Ze lijken namelijk grijzer dan vroeger of een beetje ‘mat’ en dof of zo. Een lotgenote vertelde me ooit in het nationaal MS-centrum dat blauwe ogen zelfs kleurloos kunnen worden bij het ouder worden en dan vooral als de betrokken persoon veel heeft gehuild. Een gevoel van medeleven knijpt m’n strot daarom dicht en wringt m’n tong om en daardoor stotter ik: ‘L-l-lang geleden, a-a-a-a-lles goed met je?’. Nadat ze knikt, stap ik gewoon door alsof ik geen tijd heb om met haar te praten en niet dolblij ben haar te zien…

Nochtans herinner ik me maar al te goed de periode waarin we elkaar elk weekend zagen. Het was een tijd zonder zorgen en met veel gelach. Hoewel we nooit een klassieke liefdesrelatie hadden en ik slechts droomde haar te kunnen en mogen zoenen vooraleer ik liefdevol haar hoofdje tussen mijn handen zou klemmen wanneer ze me vol overgave en heerlijk oraal zou bevredigen in het donkere steegje naast onze favoriete bruine kroeg, zag ik haar echt graag en dat meen ik…

Ze was niet alleen mijn beste vriendin maar ook een zielsvriendje dat dus heel knap was en waarvan ik lange, aangename, erotische en soms natte dromen had. Vreemd genoeg ging het dan niet over gevoelloze neukpartijen met slechts één doel, namelijk een zalige zaadlozing. Nee, het waren leuke fantasieën waarin ik haar zachte wangen vasthield en langzaam haar roze lipjes naderde terwijl ik diep in haar blinkende oogjes keek en mijn beide handen over haar rug een weg zochten naar haar strakke kontje dat ik eerst zachtjes streelde en waarin ik uiteindelijk kneep. Vervolgens proefde ik haar door haar meermaals te zoenen en smaakte ik haar vochtige tong…

Ik weet zelfs nog dat mijn klasgenootjes een beetje boos op me waren omdat ik steeds optrok met datzelfde meisje en dus minder tijd voor hen had. Wisten zij veel dat ze m’n hart gewoon sneller deed slaan en dus nu waarschijnlijk ook nog. Ik stap immers gewoon door nadat ik haar lange tijd niet zag. Ik vlucht dus echt weg in plaats van haar een warme knuffel te geven…

Enkele uren later, wanneer ik voor de tv hang, naar een modellenwedstrijd kijk en een mooie blondine een catwalk op zie lopen, besluit ik haar te bellen. Ik gebruik het telefoonnummer dat ik enkele jaren geleden kreeg van een kennis van haar die ik toevallig tegenkwam op het terrasje van een bruine kroeg en die ik toen vroeg of hij haar nog zag. Op mijn polshorloge zie ik echter dat het eigenlijk al vrij laat is en het me eigenlijk zou verwonderen dat ze nog zou opnemen…

Tot mijn verbazing hoor ik ineens haar lieve stemmetje. Zonder te vragen wie ik ben zegt ze sensueel en haast fluisterend: ‘Ik wil dat je mijn voeten masseert!’. Met één zinnetje maakt ze me dan enorm blij! Nadat we ongeveer een uurtje babbelen over koetjes, kalfjes en ons gezamenlijk verleden, neem ik afscheid van haar en zegt ze weer iets dat me niet alleen verwondert, maar waardoor ik ook een traantje zal wegpinken: ‘Slaapwel en vergeet niet dat we in jouw dromen alles mogen doen!’. Met een wijsvinger veeg ik de traan van geluk weg. En u?

 

Adil Fraihi

 

 

 

 

Gebrekkige, lieve god

04 maandag nov 2013

Posted by Adil F. in Uncategorized

≈ Een reactie plaatsen

Tags

MS - ijsthee - god - allah - hashem - citroen

Ik heb onlangs gemerkt dat ijsthee van een bekende supermarkt gewoon rommel is. Het smaakt naar water waarin één of andere kleurstof werd opgelost dat werd getrokken uit roestend metaal. Eigenlijk wist ik dat al langer maar ik blijf het toch kopen en drinken. Het heeft geen zin zoiets te begrijpen. Ik ben dus gewoon een rare, raadselachtige en zelfs ondoorgrondelijke man. Noem me maar een gebrekkige God, Allah of Hashem. Ik kan ertegen…

Bovendien staat er een bizarre afbeelding op het etiket van de flessen die ik ondanks alles toch blijf kopen. Het is een gele citroen die er allesbehalve smakelijk of zelfs echt uitziet. Niet dat ik zo’n ding zou opeten of zo. Ik let trouwens nu pas op die foto die eigenlijk al genoeg zegt…

Het drankje is spijtig genoeg niet het enige dat nep is in m’n leven en dan heb ik het al lang niet meer over voedsel of drank. Mijn hele leven lijkt de laatste tijd immers steeds meer op een droom of nachtmerrie. Soms lijkt m’n hele bestaan niet meer dan een goedkope film of voorspelbaar boek met een opeenstapeling van negativiteit, slechte karakters en lege begrippen. De wet van Murphy is dan trouwens de enige zekerheid. Maar ik overdrijf veel en graag en dat doe ik nu dus weer…

Ik ken immers veel mensen die echt aangenaam zijn. Meestal speelt hun uiterlijk geen rol, maar soms kan ik enkel daarover iets goed zeggen. Ik kijk er dan wel graag naar en het gebeurt zelfs dat ik zo’n mensen graag voel, maar daar stopt het dan. Aan de andere kant denk ik dat anderen op diezelfde manier over mij denken, dus is het beter dat ik er verder over zwijg…

Misschien is het daarom ook beter en verstandiger om terug wat voor me te staren zoals vooral bejaarde mensen dat kunnen. Een slokje ijsthee met citroensmaak is dan meer dan welkom of pers ik zo’n citrusvrucht wel volledig uit in m’n mond? Enkel op zo’n manier kan ik namelijk een zure blik creëren of zo. Ik kijk normaal gezien immers veel te lief. En u?

 

 

Adil Fraihi

 

Abonneren

  • Berichten (RSS)
  • Reacties (RSS)

Archief

  • mei 2020
  • april 2020
  • maart 2020
  • januari 2020
  • november 2019
  • oktober 2019
  • mei 2019
  • december 2018
  • juli 2018
  • juni 2018
  • april 2018
  • februari 2018
  • januari 2018
  • november 2017
  • september 2017
  • juni 2017
  • mei 2017
  • april 2017
  • maart 2017
  • februari 2017
  • december 2016
  • november 2016
  • oktober 2016
  • september 2016
  • augustus 2016
  • juli 2016
  • juni 2016
  • mei 2016
  • april 2016
  • maart 2016
  • december 2015
  • november 2015
  • oktober 2015
  • september 2015
  • juli 2015
  • juni 2015
  • mei 2015
  • april 2015
  • maart 2015
  • februari 2015
  • januari 2015
  • november 2014
  • oktober 2014
  • september 2014
  • juli 2014
  • juni 2014
  • mei 2014
  • april 2014
  • maart 2014
  • december 2013
  • november 2013
  • oktober 2013
  • september 2013

Categorieën

  • Uncategorized

Meta

  • Registreren
  • Inloggen

Maak een gratis website of blog op WordPress.com.

Privacy en cookies: Deze site maakt gebruik van cookies. Door verder te gaan op deze website, ga je akkoord met het gebruik hiervan.
Voor meer informatie, onder andere over cookiebeheer, bekijk je: Cookiebeleid
  • Volg Volgend
    • Adil Fraihi
    • Doe mee met 1.820 andere volgers
    • Heb je al een WordPress.com-account? Nu inloggen.
    • Adil Fraihi
    • Aanpassen
    • Volg Volgend
    • Aanmelden
    • Inloggen
    • Deze inhoud rapporteren
    • Site in de Reader weergeven
    • Beheer abonnementen
    • Deze balk inklappen